هربار که می‌خوانم آنچه نوشتی
آنچه انجام دادی
آنچه به آن معتقد بودی
بیشتر خودم را سزاوار سرزنش می‌دانم
که چرا اینقدر کم برای داشتنت تلاش کردم
بگذار رودربایستی نکنم
چرا اصلا برای داشتنت تلاش نکردم؟
حیف شد
می‌گوید کمی که بگذرد برایت عادی می‌شود
نمی‌داند که شب قبل از خواب
و صبح بعد از بیدار شدن
تو
تنها مالک ذهنم هستی
می‌گوید غصه خوردن که دردی دوا نمی‌کند
نمی‌داند که با این درد است که من خوشم
اگر این درد هم نباشد که ...
زمان
عقربه‌های بی‌رحم ساعت
کدام جنایتکاری ساعت را گرد ساخت؟
چرا فکر کرد که زمان چیزی شبیه دایره است؟!
زمان دایم رو به جلوست
هیچ وقت تکرار نمی‌شود
ساعت نه امروز
ساعت نه فردا
ساعت نه
ساعت نه فقط یک‌بار اتفاق افتاد
هر روز رخ نمی‌دهد
باید ساعت را طور دیگری ساخت
مثلا خطی
باید هر بار که به ساعت نگاه می‌شود
گذشت زمان درک شود
عینی شود
چیزی مثل ساعت شنی
ایده‌ای نابی بوده است
تا آنچه از دست می‌رود را بتوان لمس کرد
(ایده‌ی این نوشته را از فیس‌بوک کسی خواندم اگر دوباره پیدایش کنم آدرسش را می‌نویسم: ایده از من نیست اما نوشته از من است!)
بگذار ببینم کجاها سوتی دادم
کی؟
می‌خواهم برایم یادآوری بشود
خوب است
شاید آنجا بود، در آن شهر بازی؟
همان که رنگش از سر تا پا مشکی بود؟!
شاید هم آن یکی
همان که در آن پارک بود، کنار آن پراید
کنار همان آتش؟! همان که می‌رقصید
یا در آن یکی پارک
کنار آن آب
آن چند شب هم خیلی مشکوک‌اند
همان‌ها که بدون خواب صبح شدند
شاید آن حرف‌ها بود؟
تک تک هم شاید نبودند، تجمیعشان شاید بوده
حالا نمی‌دانم هرچه بود که اصلا
حتی به اندازه‌ی ارزنی
حتی یک اپسیلون
ارزشش را نداشت
نوشته‌هایت را خواندم
نمی‌دانم برای بار چندم
انصافا بهتر از من نوشته‌ای
آن عکس را که دیدم
همان که
اینا خعلی خوشگلن!
دلم آب شد
خعلی آب شد
کاش یک ماه صبر می‌کردی
دلم حسابی تنگ شده
کلیدش را با خودت کجا بردی؟
ابروهای‌شان را می‌برند بالا
گوشه‌های لب‌شان را می‌آورند پایین
و کــــــــــــــش‌دار می‌گویند
خب فراموشش کن!
بیخیالش
تو را که نشناختند
عجبا که من را هم نشناخته‌اند
این بیشتر از حرف‌شان زجرآور است
اول گمان کردم اهل معامله‌ای
چیزی گرفتی که عوضش چیزی بدهی، صرف‌نظر از ارزششان
بعد کمی عاقلانه‌تر فکر کردم
بیشتر که دقیق شدم، دیگر مطمئن شدم که این صفت به تو نمی‌چسبد
این کجایش معامله است که در عوض چیزی که من از دستش دادم، تو چیزی به من عطا کنی؟!!
با کدام منطق؟!
معامله‌گری را به تو چسبانده‌اند
تو اهلش نیستی
لا اقل اینجا نه
تو اهل بخشش و مهربانی هستی
اهل رحمانیتی
اهل رحیمیت
ببخش مرا، که بخشش برازنده‌ی توست و بخشیده شدن نیاز من
روزگار معلم خیلی خوبیه
اگه سرتق بازی دربیاری و نخوای که یه چیزی رو بفهمی
آخر سر حالیت می‌کنه
اما!
اما داره
اگه به جای روزگار از تجربه‌ی بقیه استفاده کنی و سرتق نباشی؛ به نفعته
چرا؟
چون روزگار درسشو عینی بهت می‌ده
با مصداق
طوری که با تمام وجود حس بشه
واضح‌تر بخوام بگم: با بی‌رحمی تمام یه مطلب رو تو مغز و گوشتت فرو می‌کنه
خیلی دردناکه
درسی که جدیدا من سر کلاس روزگار یاد گرفتم این بود:
یا برای بدست آوردن چیزی که دوست داری تلاش کن، یا به چیزی که داری قانع باش
من الان کاملا می‌فهمم که چی می‌گه
هزینه‌اشو گرفته ازم تا بهم یادش بده
دوست داشتنی‌ترینمو ازم گرفت
دیگه دوس ندارم از روزگار چیزی یاد بگیرم
ترجیح می‌دم مثه بچه‌های خوب از آدما یاد بگیرم نه از روزگار
وقتی سلام‌ات می‌کنم
نگاهی می‌اندازی و می‌گویی:
سلام غریبه
چگونه غریبگی با تو را تحمل کنم
آشناترین آشنای من
آشناترین آشنای دلم
دلم می‌خواهد که زمان به عقب بازگردد
به همان لحظه‌ای که تو را دیدم
همان لحظه
همان لحظه‌ی ناب
همان لحظه
هیچ چیز دیگری نمی‌خواهم
