فیلم‌های نظیر خانه دختر برای کارگردان و سازنده دو سر برد هستند. پر واضح است که هدف این فیلمها گیشه نیست، میخواهند حرفی در جامعه بزنند یا قبحی را بشکنند یا منکر را معروف کنند.
سرنوشت این فیلمها از دو حال خارج نیست، یا اکران می‌شوند و بدون مشکل حرفشان را می‌زنند که در این صورت یک برد حداقلی نصیب سازنده شده، زیرا مخاطبی هر چند محدود برای خودش دست و پا کرده است. اما تجربه نشان داده بخشی از جامعه و رسانه تحمل این‌که اکران شدن این فیلمها را ببینند ندارند و با نوشتن نقد و اعتراض سعی می‌کنند مانع اکران آن شوند. برد اصلی سازنده اینجاست، به نظرم هیچ‌کس بیشتر از سازنده از این اعتراض‌ها و بگو مگوها خوشحال نمی‌شود، زیرا توانسته حتی بدون اکران فیلم و از زبان مخالفانش حرف خود را به گوش جامعه برساند.
این است که می‌گوییم ساخت این فیلمها برای سازنده‌ای که دنبال تغییر فکر جامعه است دو سر برد است.
