حسین
من این آیه که خدا برای یحیی فرمود را بسیار دوست دارم: «وَ سَلامٌ عَلَیهِ یوْمَ وُلِدَ وَ یوْمَ یمُوتُ وَ یوْمَ یبْعَثُ حَیا؛ و سلام بر او آن روز که متولد شد، و آن روز که میمیرد، و آن روز که زنده و برانگیخته می‌شود.» شنیده‌ام یحیی را شبیه حسین علیه‌السلام به شهادت رساندند. حتما این آیه برای حسین هم کاربرد دارد، راستش به یحیی و حسین علیهما السلام حسودی‌ام می‌شود. چقدر دوست داشتم خدا با من هم همینطور سخن می‌گفت، آرزو که عیب نیست. لااقل آرزویش را می‌توانم بکنم. و اما بعد:
به خود آمدم
کمی طول کشید تا بفهمم کیستم و کجا
آن حین که با دو دست محکم به سینه‌ام می‌زدم
همان‌طور که بی‌اختیار سینه می‌زدم
با خودم گفتم: من! اینجا! این‌طور سینه زدن!
نمی‌دانم چه کردی با من حسین
آن از آن سفر
این هم از این حضر
پس این‌طور برای خودت مجنون می‌تراشی!
مرا کشانده بودی آن‌جا که مجنونم کنی
اما هنوز هم عقلم قد نمی‌دهد، باید کمکم کنی بلکه بفهمم
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
( یحیی اسم زیبایی است و برای مسیحی‌ها پرکاربرد است: جان john، که از یوحنا گرفته‌اند احتمالا. اگر می‌توانستم اسمم را انتخاب کنم یکی از گزینه‌های روی میزم یحیی می‌شد قطعا)
