من؟!

گاهی که غرق شده‌ام 

و بعد به خود می‌آیم

و به خودم نگاه می‌کنم

تعجب می‌کنم!

 

مثل وقتی که غرقم در سرعت و

پشت فرمان ماشین نشسته‌ام

صورتم گر گرفته و چشم‌هایم را باریک کرده‌ام

و آن‌جای مرموز و سرکش شخصیتم به موتور ماشین اجازه می‌دهد نعره بکشد

 

یا وقتی که غرقم در شعر

نشسته‌ام حافظ می‌خوانم

و شاید بغضی کنم

یا حظی ببرم

 

کدامشانم؟

آنی که با صدای نعره‌ی موتور کیف می‌کند

یا آن‌یکی که نشسته عارف مسلک شعر می‌خواند

یا ‌آن دیگری ...

خدایا این دیگر چه بود که آفریدی؟